ghost horror mystery stories

เก็บผีต่างประเทศมาอีกแว้ววว แหะ แหะ  ก้ว่าอยู่ว่าจะเขียนเล่าเรื่องของตัวเองบ้างล่ะ  แต่ดันไปอ่านเรือ่งนี้เและชอบ เฮ้ยยยยย  นี่มันไม่ใช่ผีฝรั่งธรรมดาๆ นะคะ มันมีความหลอนในตัวของมันเองอยู่พอควรทีเดียว ผีโผล่มาเป็นตัวเป็นตนผิดกับสกิลการหลอก Babyๆ ของสไตล์โพสเตอร์ไกด์ของ Ghost Foreigner โดยทั่วไป  อ่านแล้วเห็นสมควรว่าควรขยายต่อให้ Fc ได้รับรู้  ก็เลยเอามาแปลให้อ่านกันค่ะ สนุกดี

Ghost Story 115: ภูตผีแห่งถนนเชิร์ช

เรื่องราวของฉันเกิดขึ้นเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปี 2001 เมื่อครั้งที่ฉันอาศัยอยู่ในบ้านสไตล์วิกตอเรียอันเก่าแก่กับลูกสาวอายุสี่ขวบ บ้านหลังนี้ตั้งอยู่บนถนนเชิร์ท ในบักกิ้งแฮม ควิวเบค ประเทศแคนนาดา และยังคงอยู่ในที่แห่งนั้นตราบจนทุกวันนี้…

วันหนึ่ง… ลูกสาวของฉันต้องไปพักอยู่กับยายของเธอที่บ้านยายตลอดทั้งวัน ในช่วงกลางวันขณะที่ฉันอยู่ในบ้านหลังนั้นเพียงลำพัง ทันใด ฉันได้ยินเสียงประตูหลังบ้านเปิดกว้างออก. ฉันตกใจและโมโหเล็กน้อยเพราะใครสักคนไม่ได้เคาะประตูก่อนที่จะเข้ามาในบ้านของฉัน.

“รอแป๊บ! เดี๋ยวไปหา” ฉันตะโกนออกไป

เวลานั้นฉันยืนอยู่ในห้องอาบน้ำและเหลือบมองไปยังห้องครัวในส่วนของประตูหลังบ้าน ฉันเห็นอะไรสักอย่างที่แตกต่างออกไปจากในความทรงจำทุกครั้งที่เคยเห็น มันยืนอยู่ที่ประตูหลัง…. ครึ่งร่างสีขาวๆ ของผู้ชายคนหนึ่งที่เปียกโชกไปทั้งตัว เขาสวมใส่กางเกงว่ายน้ำสีแดง ไม่ได้สวมรองเท้า และปรากฏร่างให้เห็นเพียงตั้งแต่ช่วงเอวลงมา…

เมื่อชายคนนั้นเดินตรงเข้ามาในห้องครัว ฉันสามารถได้ยินเสียงของเท้าเปียกๆ ดังขึ้นบนพื้นห้องครัวพร้อมกับเสียงของหยดน้ำที่หยดลงมาจากครึ่งร่างของเขา….

ฉันตกตะลึง อ้าปากค้าง…. ในหัวของฉันรับรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น… กระจ่างชัดในสิ่งที่กำลังอยู่ตรงหน้าของฉัน

เขาเดินเข้ามาจนถึงตรงข้ามด้านท้ายสุดของห้องครัว หยุดชั่วครู่หนึ่งที่หน้าตู้ จากนั้นเขาหันหน้ากลับมาหาฉันอีกครั้ง ฉันสามารถเห็นครึ่งส่วนล่างของร่างนั้นได้อย่างชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็สามารถมองเห็นตู้ผ่านครึ่งร่างของเขาได้อย่างชัดเจนเช่นกัน

ตรงประเด็นเลยนะ… ฉันตกใจและอุทานออกมาเสียงดัง “โอ้พระเจ้า!! คุณเป็นผี!!?”

ทันใด เขาละไปจากฉัน และเดินไปยังทางเดินที่จะนำเขาไปสู่ห้องนั่งเล่น….
เอี๊ยด…. เอี๊ยด… เอี๊ยด…. เสียงฝีเท้าเปียกๆ บนทางเดินไม้ ฉันได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้น มองไปยังครึ่งร่างที่เคลื่อนไหวอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เลือนหายไปในอากาศโดยไม่เหลือทิ้งไว้ซึ่งร่องรอยใดๆ

เมื่อสิ้นสุดสถานการณ์ที่ทำให้ตกตะลึง ฉันวิ่งไปทุกๆ ห้องในบ้านของฉัน มองหาร่างครึ่งร่างที่ฉันเพิ่งเห็นอยู่เมื่อครู่ แต่เขากลับไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ให้ฉันได้พบเจอ ฉันวิ่งไปค้นหาหยดน้ำบนพื้นห้องครัวของฉัน แน่นอนว่ามันเปียก…, แต่ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันได้ไปเช็คล็อคของประตูหลัง พื้นห้องครัวแห้งสนิท และประตูหลังก็ลงล็อคไว้อย่างปลอดภัย

ไม่ต้องการคำพูดใดๆ อีกต่อไป… ฉันแพ็กทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่ฉันมีอยู่ในโลกใบนี้และย้ายออกจากบ้านหลังนั้นในอีกไม่กี่วันต่อมา

มันน่าสนใจอยู่นะ… ว่าคนที่เช่านั้นบ้านหลังนั้นอยู่ในขณะปัจจุบันนี้จะได้พบเจอประสบการณ์วิญญาณอะไรบ้างไหมในบ้านสวยงามสไตล์วิกตอเรียที่เก่าแก่หลังนั้น…

.

Thanks for reading my true story.
Credit By GSDLady